مقایسه اثر رژیم‎های با و بدون محدودیت کالریک به همراه تمرین تداومی بر بیان ژن‎های منتخب موثر در بیماری آلزایمر در رت‎های نر پیر

زمینه و هدف: بیماری آلزایمر به عنوان شایع ترین بیماری تحلیل برنده مغزی وابسته به سن تعریف میشود. لذا، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر رژیم‎های با و بدون محدودیت کالریک به همراه تمرین تداومی، بر بیان ژن‎های منتخب موثر در بیماری آلزایمر در رت‎های نر پیر بود. روش‎ تحقیق: برای این منظور، ۳۶ سر رت نر پیر (۲۶ ماهه با میانگین وزن ۳/۴۱ ± ۸/۴۳۷ گرم) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین تداومی، تمرین تداومی با محدودیت کالریک، و محدودیت کالریک تقسیم شدند. تمرینات تداومی به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته (۱۰ دقیقه الی ۲۰ دقیقه) با رعایت اصل اضافه بار بر روی نوارگردان انجام شد. همچنین، محدودیت کالری در ابتدا با کاهش ۳۰ درصدی و سپس ۲۰ درصد ی در غذای مصرفی اعمال گردید. بافت برداری از مغز ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و بیان ژنها با روش RT-PCR بررسی شد. همچنین، جهت تحلیل نتایج از روش آماری ANOVA با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‎ها: یافته‎ها حاکی از وجود تغییرات بین گروهی معنی‎دار در بیان ژن تائو بود (۰۲/۰=p). همچنین، تفاوت معنیداری در بیان ژن آمیلوئید بتا و سطوح انسولین رت های نر پیر وجود نداشت (۴۸۶/۰ = p). نتیجه‎گیری: به طور کلی تمرین تداومی با و بدون محدودیت کالریک، نتوانست به تغییر معنی دار در بیان ژن پروتئین پیش ساز آمیلوئید بتا منجر شود. اما نتایج تحقیق بیانگر تغییرات معنادار در بیان ژن تائو در بافت مغز رت های نر سالمند ترجیحا با هدف پیشگیری از آلزایمر بود.

کلیدواژه ها:

تمرین تداومی ، ژن آمیلوئید بتا ، ژن تائو ، سالمندی ، محدودیت کالری