تاثیر کشت مخلوط کنجد (Sesamum indicum L.) و لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) و روش های مهار علف های هرز بر عملکرد و نسبت برابری زمین

به­منظور بررسی کارآیی برخی روش­های مهار علف­های هرز در نظام­های تک کشتی و مخلوط کنجد و لوبیا چیتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای در روستای حسین آباد واقع در ۱۲ کیلومتری شهرستان شیروان طی سال زراعی ۱۳۹۹-۱۴۰۰انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل نسبت های مختلف کشت مخلوط افزایشی لوبیا چیتی: کنجد (۱۰۰:۰، ۱۰۰:۱۰۰، ۷۵:۱۰۰، ۵۰:۱۰۰، ۲۵:۱۰۰ و ۰:۱۰۰) و روش های مهار علف های هرز، شامل کاربرد علف کش تری فلورالین (۹۶۰ گرم ماده موثره در هکتار) به صورت مخلوط با خاک دو هفته قبل از کاشت و وجین علف های هرز ۳۵ و ۵۵ روز پس از کاشت بودند. نتایج نشان داد که در تمام نسبت های کشت مخلوط لوبیا و کنجد به ویژه نسبت ۷۵:۱۰۰، تیمارهای وجین دستی دارای نسبت برابری زمین بیشتری در مقایسه با تیمار کاربرد علف کش تری فلورالین بودند. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، بیشترین عملکرد دانه (۱۶/۳۳۶ گرم در مترمربع) و زیست توده (۶۸/۹۵۳ گرم در مترمربع) لوبیا در کشت خالص لوبیا و استفاده از علف کش تریفلورالین به دست آمد. همچنین بیشترین عملکرد دانه (۶۸/۲۵۲ گرم در مترمربع) و زیست توده (میانگین ۸۸/۸۶۰ گرم در مترمربع) کنجد مربوط به تیمار کشت خالص کنجد و استفاده از تریفلورالین بود. در تمامی تیمارهای کشت مخلوط لوبیا و کنجد، نسبت برابری زمین بیشتر از تک­کشتی لوبیا و کنجد بود. بیشترین نسبت برابری زمین (۸۰/۱) مربوط به تیمار وجین دستی ۵۵ روز پس از کاشت در نسبت کشت مخلوط ۷۵:۱۰۰ (لوبیا:کنجد) مشاهده شد. بنابراین، تیمار مذکور می تواند در مدیریت علف های هرز و همچنین افزایش عملکرد و زیست توده در نظام های کشت مخلوط لوبیا و کنجد مفید و قابل توصیه باشد.

کلیدواژه ها:

تریفلورالین ، زیست توده ، علف کش پیش کاشت ، عملکرد دانه ، عملکرد نسبی ، وجین دستی