شکل گیری باغ-موزه های هنری در ایران با رویکرد آموزش کشاورزی برای نسل جدید

شکاف فزاینده میان نسل جدید و مفاهیم بنیادین کشاورزی سنتی، یکی از چالش های اساسی در مسیر پایداری زیست محیطی و امنیت غذایی در ایران است. کاهش علاقه مندی کودکان و نوجوانان به کشاورزی، در کنار ضعف نظام آموزشی رسمی در انتقال دانش بومی، ضرورت بهره گیری از روش های نوین، غیررسمی و بین رشته ای را دوچندان کرده است. این مقاله با هدف بررسی امکان تلفیق هنر، آموزش محیطی و کشاورزی از طریق طراحی و پیاده سازی «باغ-موزه های هنری» در ایران تدوین شده است. پژوهش حاضر از نوع مروری بوده و با رویکرد توصیفی–تحلیلی، به تحلیل کیفی محتوای منابع علمی فارسی و انگلیسی منتخب در سه حوزه یادشده پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که باغ-موزه ها، به عنوان فضاهایی تعاملی و خلاق، می توانند نقش مهمی در ارتقای زیست بوم گرایی، ترویج کشاورزی پایدار، و انتقال غیرمستقیم مفاهیم بومی و زیستی به نسل جدید ایفا کنند. تجربه های موفق بین المللی در آمریکا، ژاپن و برخی کشورهای اروپایی، بر اثربخشی چنین فضاهایی در شکل دهی به نگرش های محیطی نسل نو دلالت دارد. نتیجه گیری مقاله، بر ضرورت طراحی و اجرای این مدل در بستر فرهنگی و آموزشی ایران تاکید دارد و مشارکت نهادهای هنری، آموزشی، و محیط زیستی را شرط تحقق آن می داند.

کلیدواژه ها:

باغ-موزه ، آموزش کشاورزی ، هنر محیطی ، کشاورزی پایدار ، آموزش غیررسمی ، شکاف نسلی.