نقش اهداف اخلاقی در برنامه درسی و تاثیر آن بر شخصیت سازی

در نظام های آموزشی معاصر، توجه به ابعاد اخلاقی آموزش و پرورش به عنوان یکی از ارکان بنیادین تربیت انسان کامل، بیش از پیش مورد تاکید قرار گرفته است. اهداف اخلاقی در برنامه درسی، نه تنها به عنوان مجموعه ای از ارزش ها و هنجارهای رفتاری، بلکه به مثابه چارچوبی برای هدایت فرآیند یاددهی-یادگیری و شکل دهی به شخصیت دانش آموزان تلقی می شوند. این اهداف، با تاکید بر فضیلت هایی چون صداقت، احترام، مسئولیت پذیری، همدلی و عدالت، می توانند نقش موثری در ارتقای سطح اخلاق فردی و اجتماعی دانش آموزان ایفا کنند. در واقع، برنامه درسی اخلاق محور، بستری برای پرورش شخصیت متعادل، خودآگاه و مسئولیت پذیر فراهم می آورد که در آن، دانش آموزان نه تنها به دانش نظری، بلکه به مهارت های زیستن اخلاقی نیز مجهز می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اهداف اخلاقی در برنامه درسی و تاثیر آن بر شخصیت سازی دانش آموزان، به تحلیل مفهومی و تجربی این موضوع پرداخته است. یافته های اولیه نشان می دهد که تلفیق موثر اهداف اخلاقی در برنامه های درسی، مستلزم بازنگری در محتوای آموزشی، روش های تدریس، ارزشیابی و نقش معلمان است. همچنین، تاکید بر یادگیری مبتنی بر تجربه، گفت وگوی اخلاقی، الگوهای رفتاری معلمان و مشارکت فعال دانش آموزان، از جمله راهکارهای موثر در تحقق اهداف اخلاقی و تقویت شخصیت اخلاقی آنان محسوب می شود. این مقاله با بهره گیری از منابع علمی جدید داخلی و خارجی، تلاش دارد تا چارچوبی نظری و کاربردی برای طراحی و اجرای برنامه های درسی اخلاق محور ارائه دهد که بتواند به تربیت شهروندانی اخلاق مدار، مسئول و متعهد در جامعه امروز منجر شود.

کلیدواژه ها:

اهداف اخلاقی ، برنامه درسی ، شخصیت سازی ، تربیت اخلاقی ، آموزش ارزش محور.