بررسی اهداف توانمندسازی مهارتی و ارتباط آن با رضایت دانش آموزان

در دهه های اخیر، توانمندسازی مهارتی به عنوان یکی از ارکان کلیدی در نظام های آموزشی نوین مطرح شده است. این رویکرد با هدف ارتقای مهارت های کاربردی، اجتماعی، شناختی و حرفه ای دانش آموزان، تلاش دارد تا آنان را برای مواجهه با چالش های زندگی فردی و اجتماعی آماده سازد. در این میان، رضایت دانش آموزان از فرآیند یادگیری و محیط آموزشی، به عنوان شاخصی مهم در ارزیابی کیفیت آموزش و اثربخشی برنامه های درسی شناخته می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان اهداف توانمندسازی مهارتی و میزان رضایت دانش آموزان، به تحلیل مفهومی و تجربی این دو متغیر پرداخته است. یافته های اولیه نشان می دهد که اهدافی نظیر ارتقای مهارت های ارتباطی، تفکر انتقادی، خودکارآمدی، کار تیمی و حل مسئله، در صورتی که به درستی در برنامه های درسی گنجانده شوند، می توانند به افزایش احساس رضایت، انگیزش درونی و مشارکت فعال دانش آموزان منجر شوند. همچنین، طراحی اهداف مهارتی باید با در نظر گرفتن تفاوت های فردی، زمینه های فرهنگی و نیازهای توسعه ای دانش آموزان صورت گیرد تا اثربخشی آن ها تضمین شود. در این راستا، نقش معلمان به عنوان تسهیل گر یادگیری، و نیز استفاده از روش های تدریس فعال و ارزشیابی های تکوینی، از اهمیت بالایی برخوردار است. این مقاله با بهره گیری از منابع علمی جدید داخلی و خارجی، تلاش دارد تا چارچوبی نظری و کاربردی برای طراحی اهداف توانمندسازی مهارتی ارائه دهد که بتواند به بهبود کیفیت آموزش و افزایش رضایت دانش آموزان در سطوح مختلف تحصیلی منجر شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی مهارتی ، رضایت دانش آموزان ، آموزش مهارت محور ، انگیزش تحصیلی ، کیفیت آموزش.