نقش شهرداری ها در بهبود مولفه های زیست محیطی و توسعه پایدار

رشد فزاینده شهرنشینی، تغییرات اقلیمی، و فشارهای ناشی از فعالیت های انسانی، شهرها را به کانون بحران های زیست محیطی بدل کرده است. در این میان، شهرداری ها به عنوان نهادهای عمومی غیردولتی مسئول اداره امور محلی، نقش موثری در پیشگیری و کاهش آسیب های زیست محیطی ایفا می کنند. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی-توصیفی، در پی واکاوی جایگاه قانونی و عملی شهرداری ها در بهبود مولفه های زیست محیطی و نسبت آن با اهداف توسعه پایدار شهری است. بررسی متون قانونی همچون قانون شهرداری، قانون مدیریت پسماندها، قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، و نیز اسناد سیاستی و آیین نامه های اجرایی نشان می دهد که شهرداری ها از اختیارات مشخصی در زمینه هایی نظیر حفظ فضای سبز، سامان دهی پسماند، مقابله با آلودگی های بصری و صوتی، و ارتقای سیما و منظر شهری برخوردارند. با این حال، اجرای موثر این وظایف با موانعی از جمله نبود نظام یکپارچه مدیریت محیط زیست شهری، ضعف در تامین مالی پایدار، ناهماهنگی میان نهادهای ذی ربط، و فقدان ضمانت اجرای کافی مواجه است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که برای ایفای نقش موثر شهرداری ها در تحقق توسعه پایدار، اصلاح ساختار نهادی، تقویت مشارکت شهروندان، بازنگری در مقررات پراکنده، و بهره گیری از فناوری های نوین در مدیریت محیط زیست شهری ضروری است. در این راستا، شهرداری ها باید از رویکردهای سنتی فاصله گرفته و به عنوان کنشگرانی فعال در حوزه سیاست گذاری محیط زیستی، در مسیر نهادینه سازی توسعه پایدار در مقیاس محلی گام بردارند.

کلیدواژه ها:

شهرداری ، محیط زیست شهری ، توسعه پایدار ، آلودگی های شهری ، مدیریت یکپارچه شهری.