توسعه مهارت های زندگی درنظام آموزشی:اهمیت وروش ها

در دنیای پیچیده و متغیر امروز، توسعه مهارت های زندگی یکی از ضرورت های اساسی نظام آموزشی به شمار می آید. مهارت های زندگی شامل مجموعه ای از شایستگی هاست که افراد را قادر می سازد با چالش های فردی، بین فردی و اجتماعی، به شیوه ای موثر و سازگارانه روبرو شوند. پژوهش ها نشان داده اند که آموزش این مهارت ها از سنین پایین ضمن ارتقای سلامت روانی، کاهش آسیب های اجتماعی، بهبود روابط اجتماعی و پیشگیری از رفتارهای پرخطر را به دنبال دارد (WHO, ۱۹۹۷؛ کریمی و همکاران، ۱۳۹۷). با این حال، نظام آموزشی ایران، به رغم پیشرفت های قابل توجه، همچنان در نهادینه سازی و اجرای فراگیر برنامه های آموزش مهارت های زندگی با چالش هایی مانند کمبود نیروی متخصص، ضعف کتب درسی، و نبود آموزش های عملی و بومی روبروست. برای رفع این چالش ها، راهکارهایی چون تلفیق محتوای مهارت های زندگی در دروس رسمی، برگزاری کارگاه های عملی، آموزش معلمان و استفاده از روش های فعال و مشارکتی می تواند موثر واقع شود. این مقاله، با هدف مروری بر اهمیت، جایگاه و شیوه های ارتقا و تثبیت مهارت های زندگی در نظام آموزشی، به تحلیل تجربیات ایران و جهان می پردازد و راهکارهایی علمی، کاربردی و قابل بومی سازی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، آموزش و پرورش ، سلامت روان ، آموزش مهارت ، روش های تدریس فعال ، پیشگیری ، رشد فردی ، برنامه درسی