تقویت مهارت حل مسئله با استفاده از داستان سرایی: چگونه می توانیم از روایت ها برای یادگیری استفاده کنیم؟

در عصر حاضر، رشد فزاینده پیچیدگی مسائل اجتماعی، علمی و فناورانه، تقویت مهارت حل مسئله را به ضرورتی بنیادین در نظام های آموزشی تبدیل کرده است. از سوی دیگر، پژوهش های بین المللی نشان داده اند که یادگیری موثر نیازمند زمینه های معنادار و غنی از نظر هیجانی و شناختی است. یکی از شیوه های نوین برای ایجاد چنین زمینه هایی، بهره گیری از روایت پردازی یا داستان سرایی در فرایند آموزش است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر داستان سرایی تعاملی دیجیتال بر مهارت حل مسئله دانش آموزان پایه هشتم ناحیه سه شهر کرمانشاه انجام شد. روش پژوهش، ترکیبی (آمیخته) اکتشافی–تبیینی بود. در بخش کمی، طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل به کار رفت. نمونه شامل ۶۰ دانش آموز دختر و پسر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه در معرض روایت های دیجیتال شاخه ای قرار گرفت. در بخش کیفی، با ۱۲ دانش آموز از گروه آزمایش مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و داده ها با روش تحلیل تماتیک کدگذاری و تحلیل گردید.یافته های آماری نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در متغیر حل مسئله پیشرفت معناداری داشتند. همچنین مدل معادلات ساختاری نشان داد که غوطه وری و همدلی روایی نقش میانجی در اثر داستان سرایی بر مهارت حل مسئله ایفا می کنند. در بخش کیفی نیز، تحلیل مضامین نشان داد که تجربه روایت تعاملی موجب افزایش غوطه وری شناختی–هیجانی، ارتقای همذات پنداری اخلاقی و تسهیل در تصمیم گیری شاخه ای شد. نتیجه کلی این پژوهش آن است که استفاده از داستان سرایی تعاملی دیجیتال می تواند روشی کارآمد برای ارتقای مهارت حل مسئله در محیط های آموزشی، به ویژه در آموزش علوم پایه، باشد.

کلیدواژه ها:

داستان سرایی دیجیتال ، حل مسئله ، همدلی روایی ، غوطه وری شناختی ، روایت شاخه ای ، آموزش علوم.