یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی و پیامدهای روان شناختی آن بر فراگیران ابتدایی

با پیشرفت های سریع هوش مصنوعی (AI) و ادغام آن در بخش های مختلف زندگی، نقش و تاثیر این فناوری بر آموزش، به ویژه در مقاطع ابتدایی، از اهمیت فزاینده ای برخوردار شده است. این مقاله مروری به بررسی یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی و پیامدهای روان شناختی آن بر فراگیران ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل جامع و توصیفی تاثیر هوش مصنوعی بر جنبه های مختلف یادگیری کودکان، از جمله کنجکاوی، خلاقیت، انگیزه، و تعاملات اجتماعی، است. یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی می تواند فرصت های بی نظیری برای شخصی سازی آموزش، ارائه بازخوردهای فوری، و ایجاد محیط های یادگیری جذاب و پویا فراهم آورد. با این حال، استفاده از این فناوری در سنین پایین، چالش ها و نگرانی های روان شناختی خاص خود را نیز به همراه دارد که نیازمند بررسی دقیق است. این مقاله به بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر توسعه مهارت های شناختی، اجتماعی-عاطفی، و خلاقانه در دانش آموزان ابتدایی می پردازد. همچنین، به عواملی نظیر طراحی رابط کاربری مناسب، محتوای آموزشی متناسب با سن، و نقش معلمان در تسهیل فرآیند یادگیری با هوش مصنوعی توجه ویژه ای شده است. در نهایت، این مقاله به ارائه توصیه هایی برای بهره برداری موثر و ایمن از هوش مصنوعی در آموزش ابتدایی می پردازد تا پیامدهای روان شناختی مثبت آن تقویت و پیامدهای منفی آن به حداقل رسانده شود. این پژوهش بر اهمیت رویکردی متعادل و آگاهانه در ادغام هوش مصنوعی در محیط های آموزشی ابتدایی تاکید دارد، با هدف حمایت از رشد همه جانبه کودکان و آماده سازی آن ها برای آینده ای که به شدت تحت تاثیر فناوری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری ، فراگیران ابتدایی ، پیامدهای روان شناختی ، آموزش