نقش تربیت بدنی بر سلامت روان و ابعاد جسمی دانش آموزان در مدارس

فعالیت جسمانی و مشارکت در فعالیت های ورزشی بخش جدایی ناپذیر زندگی است و هر انسانی با توجه به ویژگی ها و توانایی های خاص خود به مشارکت ورزشی روی می آورد. کاهش تحرک و فعالیت های جسمانی در زندگی روزمره که به واسطه توسعه و گسترش امکانات و وسایل رفاهی و شیوه های نوین زندگی به وجود می آید، ضرورت پرداختن به ورزش و تربیت بدنی را بیش از پیش ایجاب می کند. بنابراین انجام مستمر و منظم فعالیت های بدنی در این راستا، امر لازم و حیاتی به نظر می رسد. دوره نوجوانی یک دوره حساس است که در این دوره آهنگ رشد به اوج خود می رسد. همراه با رشد سریع اندام ها نخستین نشانه های بلوغ جنسی نیز از ۱۱ سالگی در دختران و ۱۵ سالگی در پسران پدیدار می شود. افزایش طول اندام با رشد تنه هماهنگ نیست، بدین معنا که دست و پاها زودتر بلند می شوند. این موضوع سبب به هم خوردن آهنگ حرکت در بین دانش آموزان می شود و ناهماهنگی حرکتی را در بین آن ها تشدید می کند. اولویت نیازهای جسمانی حرکتی دانش آموزان در این دوره از دیدگاه محققان، تمرینات مربوط به حفظ وضعیت بدنی و اسکلت طبیعی، آگاهی در مورد نیازهای روان شناختی و نیازهای اجتماعی عاطفی است. بنابراین لازم است زمینه ای فراهم شود که دانش آموزان بتوانند در فعالیت های جسمانی به طور مستمر و منظم مشارکت داشته باشند. عوامل زیادی در میزان مشارکت نوجوانان در فعالیت های جسمانی و ورزش دخیل هستند که به دو دسته عوامل بازدارنده و عوامل محرک تقسیم می شوند.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، سلامت روان ، ابعاد جسمی ، دانش آموزان ، فعالیت های بدنی ، ورزش ، مدارس