اهمیت بافتهای همرشدی در تفسیر پتروژنز و عمق جایگیری سنگهای نفوذی شمال غرب ساوه

منطقه مورد مطالعه شامل توده های نفوذی کم عمقی است که در شمال غربی شهر ساوه واقع است. از نظر تقسیمات واحدهای تکتونیکی ایران، این توده ها در کمربند ماگمایی ارومیه- دختر قرار دارند. ترکیب سنگهای آن شامل دیوریت، کوارتز دیوریت، کوارتز مونزودیوریت، تونالیت، گوانودیوریت، مونزوگرانیت و سینوگرانیت است که دارای ماهیت کالک آلکالن، متاآلومین بوده و از نوع I-type هستند، در اغلب این سنگها (به جز سینوگرانیت ها) انکلاوهای میکروگرانولار مافیک (MME) را می توان مشاهده کرد. بررسی شواهد صحرایی و بافتهای موجود در سنگهای منطقه مانند بافت های گرانوفیری و پرتیت حاکی از آن است که این توده ها در عمق کم و از یک ماگمای دارای بخار آب نسبتاً کم حاصل شده است. با توجه به درصد نسبی کانیهای ارتوز و البیت شرکت کننده در بافت پرتیت، بر روی منحنی سالیدوس و سالووس آلکالی فلدسیارها، دمای انجماد سینوگرانیت ها حدود 900-850 (درجه سانتیگرا) و دمای اکسلوشن آلکلی فلدسیارهای این سنگها حدود 650 (درجه سانتیگراد) تخمین زده می شود. مای انجماد فوق با دمای تشکیل همرشدی (بافت گرانوفیری) در سیستم کوارتز- آلکالی فلدسیار هم مطابقت می نماید.