مداخلات کاردرمانی برای بهبود اختلالات خواب بیماران مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال عصبی پیش رونده است که با علائم حرکتی و غیرحرکتی، از جمله اختلالات خواب، همراه است. مشکلات خواب در حدود ۶۰ تا ۹۰ درصد بیماران پارکینسون مشاهده می شود و شامل بی خوابی، سندروم پای بی قرار و خواب آلودگی بیش از حد روزانه است. این اختلالات کیفیت زندگی و عملکرد روزانه بیماران را تحت تاثیر قرار می دهند. استراحت و خواب برای حفظ سلامت و رفاه بیماران ضروری است. مداخلات کاردرمانی می تواند شامل آموزش بهداشت خواب، تنظیم فعالیت های روزانه، مداخلات روانشناختی (مانند درمان شناختی-رفتاری)، و فعالیت های بدنی باشد. ورزش منظم، به ویژه تمرینات هوازی، تاثیر مثبتی بر کیفیت خواب دارد. همچنین، روش هایی مانند ماساژ، موسیقی درمانی، نور درمانی و مناسب سازی محیط خواب نیز به بهبود خواب کمک می کنند. مداخلات کاردرمانی با تمرکز بر سه سطح شخص، محیط و فعالیت می تواند تاثیرات مثبت قابل توجهی بر خواب بیماران پارکینسون داشته باشد. این مداخلات با هدف کاهش تاثیر علائم بدنی و ذهنی بر خواب، بهبود محیط خواب و بازسازی فعالیت های روزانه طراحی شده اند. با توجه به شیوع بالای اختلالات خواب در این بیماران، کاردرمانگران باید به شناسایی و ارائه مداخلات موثر توجه ویژه ای داشته باشند.