طراحی آموزشی بر اساس نظریه سازنده گرایی

.یکی از رویکردها در ﺁموزش نوین استفاده از نظریه های جدید یادگیری در تدریس می باشد نظریه پردازان یادگیری نظریه های گوناگونی ارایه نموده اند. یکی از جدیدترین ﺁنها نظریه سازنده گرایی است که یک تغییر پارادایم در معرفت شناسی و نظریه های یادگیری قلمداد می شود. طبق این دیدگاه فلسفی–روان شناختی، واقعیت و معنی به طور فعال توسط خود افراد و در ذهن ﺁنها ساخته می شود، و افراد بیشتر ﺁنچه را که یاد می گیرند، خود می گیرند. سازند. اصول اساسی سازنده گرایی به نظریه های یادگیری جان دیویی، ژان پیاژه و جروم .برونر، و ویگوتسکی بر می گردد. .ساختن گرایی می گوید افراد وقتی فعالانه دانش و ادراک خود را بسازند، بهتر یاد می گیرندﺁموزش مبتنی بر سازنده گرایی، یادگیرنده محور است. رویکرد سازنده نگر از روشهایتدریسی طرفداری می کند. یکی از ﺁموزه های مهم نظریه سازنده گرایی اجتماعی، یادگیری مشارکتی است. در پژوهشی که بر اساس نظریه ویگوتسکی انجام گرفت کودکانی که سابﻘه یادگیری مشارکتی داشتندبیش از دانش ﺁموزان مدرسه سنتی، به نحوی مشارکتی از ایده های شریک خود استفاده می کردند. یادگیری مشارکتی وقتی رخ می دهد که دانش ﺁموزان در گروههای کوچک در یادگیری به هم کمک کنند.

کلیدواژه ها:

طراحی آموزشی ، سازنده گرایی ، یادگیری مشارکتی