کاربرد قصص قرآنی در آموزش مفاهیم اخلاقی به نوجوانان

تحقیق حاضر به بررسی کاربرد قصص قرآنی در آموزش مفاهیم اخلاق به نوجوانان می پردازد و اهمیت به کارگیری روایت های قرآنی را به عنوان ابزار قدرتمند تربیت اخلاقی در بستر آموزشی ایران واکاوی می کند. بهره گیری از قصص، به دلیل جذابیت ضمنی، ساختار روایی منسجم و وجود الگوهای رفتاری عینی، نسبت به روش های آموزشی مستقیم، تاثیر شایسته ای در درونی سازی ارزش ها و رشد مهارت های قضاوت اخلاقی نوجوانان دارد. نتایج مطالعه بیانگر آن است که با انتخاب هوشمندانه قصه ها و پیوند آن ها با تجربه زیسته نوجوانان، امکان انتقال آموزه های مهمی چون صداقت، وفاداری، شجاعت، بردباری و مسئولیت پذیری در سطح شناختی و عاطفی، افزایش می یابد. همچنین، نقش معلمان و خانواده در روایتگری فعالانه و ایجاد فضاهای آموزشی پرسش محور و تعاملی، عمیقا بر کارآمدی آموزش اخلاق تاثیرگذار است. با این وجود، چالش هایی چون کاهش جذابیت روایت های سنتی در عصر رسانه های دیجیتال، کمبود مهارت روایتگری در برخی معلمان و والدین و نادیده گرفتن تفاوت های فردی دانش آموزان وجود دارد. راهکارهای موثر، شامل آموزش تخصصی روایتگری، تولید محتوای خلاقانه مبتنی بر فناوری، و تقویت تعامل مدرسه و خانواده، می تواند روند آموزش اخلاقی را بهبود بخشد و نسل نوجوان را نسبت به ارزش های اخلاقی پایدار و مسئولیت پذیری اجتماعی متعهدتر سازد.

کلیدواژه ها:

قصص قرآنی ، آموزش اخلاق ، نوجوانان ، روایتگری