پیش بینی خودکنترلی بر اساس مدیریت هیجان و مهارت های اجتماعی کودکان

هدف: هدف اصلی از پژوهش حاضر، پیش بینی خودکنترلی بر اساس مدیریت هیجان و مهارت های اجتماعی کودکان بود. روش: روش پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی، از نظر نوع داده ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی منطقه ۱۰ شهر تهران و حجم نمونه ها برابر با ۳۸۱ نفر بود. روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای بود. ابزار گردآوری داده ها مقیاس خودکنترلی کودکان، مقیاس مدیریت هیجان کودکان ماورولی و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات این پژوهش با بهره گیری از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها: با توجه به یافته های به دست آمده مقدار t به دست آمده در متغیر مدیریت هیجان در سطح ۰۱/۰ معنادار است. بنابراین خودکنترلی بر اساس مدیریت هیجان قابل پیش بینی است. همچنین مقدار t به دست آمده در متغیر مهارت های اجتماعی در سطح ۰۱/۰ معنادار است. نتیجه گیری: خودکنترلی بر اساس مهارت های اجتماعی قابل پیش بینی است. بنابراین پیشنهاد می شود درمانگران و مشاوران در جلسات مشاوره خود در راستای بهبود خودکنترلی در کودکان به افزایش مدیریت هیجان و مهارت های اجتماعی آنها توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، کودکان ، مهارت های اجتماعی ، مدیریت هیجان