هوش مصنوعی و بازسازی شهری: شناسایی عوامل موثر در بافت های فرسوده

بافت های فرسوده شهری به عنوان یکی از چالش های اساسی توسعه پایدار در شهرهای بزرگ، با مشکلات ساختاری، عملکردی، اجتماعی و فرهنگی متعددی مواجه اند. این بافت ها که اغلب دارای ارزش های تاریخی، فرهنگی و معماری هستند، به دلیل فرسودگی ابنیه، ضعف زیرساخت ها و ناتوانی در انطباق با الزامات زندگی شهری مدرن، در معرض تهدید جدی قرار دارند. در این میان، رویکردهای سنتی بازسازی و بهسازی پاسخ گوی پیچیدگی های موجود نبوده و نیازمند راهکارهای نوآورانه می باشند. یکی از فناوری های نوظهور با پتانسیل بالا در این زمینه، هوش مصنوعی (AI) است که می تواند با ارائه تحلیل های دقیق، تصمیم سازی هوشمند و پردازش داده های گسترده، به بهبود فرآیند بازسازی کمک کند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر در استفاده از هوش مصنوعی در بازسازی بافت های فرسوده شهری انجام شده است. در این راستا، قابلیت های هوش مصنوعی مانند یادگیری ماشینی، پردازش زبان طبیعی، بینایی ماشین و منطق فازی مورد توجه قرار گرفته اند. بر اساس مرور ادبیات نظری، هوش مصنوعی تاکنون در حوزه های مختلفی از جمله انرژی، پزشکی، حمل و نقل و تولید محتوا کاربرد یافته، اما استفاده از آن در بازسازی بافت های فرسوده کمتر مورد توجه قرار گرفته است. سوال اصلی این پژوهش بر شناسایی عوامل کلیدی موثر در بهره گیری از AI در بازسازی بافت های شهری متمرکز است. اهداف فرعی شامل ارزیابی قابلیت های این فناوری، ارائه چارچوب کاربردی برای تصمیم گیری و تدوین راهکارهایی در جهت حفظ هویت شهری می باشد. یافته های تحقیق می توانند به سیاست گذاران شهری و متخصصان بازسازی در بهره گیری از فناوری های هوشمند جهت بازآفرینی شهری موثر کمک کنند. پژوهش از نظر موضوع و روش دارای نوآوری بوده و می تواند زمینه ساز تحولات مثبت در نوسازی بافت های شهری با استفاده از هوش مصنوعی باشد.