اصل لزوم قراردادها در قراردادهای بین المللی نفت و گاز

قراردادهای بین المللی نفت و گاز از حیث موضوع، سرمایه گذاری، مدت زمان و ریسک، در زمره پیچیده ترین روابط قراردادی در حقوق بین الملل خصوصی به شمار می روند. در چنین قراردادهایی، ثبات و پیش بینی پذیری حقوقی اهمیت بالایی دارد و اصل لزوم قراردادها، نقش کلیدی در تحقق این ثبات ایفا می کند. این مقاله ضمن تحلیل مفهوم اصل لزوم و مبانی آن در حقوق ایران، فقه امامیه و حقوق بین الملل، به بررسی جلوه های عملی این اصل در قراردادهای نفتی پرداخته و نشان می دهد که چگونه این اصل با اصولی چون حاکمیت دولت ها بر منابع طبیعی یا نظریه تغییر اوضاع تعارض پیدا کرده و در عمل چه راه حل هایی برای حفظ تعادل قراردادی اندیشیده شده است. همچنین به تحلیل رویه داوری های بین المللی در این زمینه پرداخته و در پایان پیشنهاداتی برای تقویت ساختار حقوقی ایران در راستای حمایت از اصل لزوم در قراردادهای نفتی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

اصل لزوم ، قرارداد نفتی ، ثبات حقوقی ، داوری بین المللی ، حاکمیت بر منابع طبیعی.