تبیین و تحلیل اصل ثبات قراردادهای نفتی و گازی: تطبیق حقوق ایران با اسناد بین المللی

اصل ثبات در قراردادهای نفتی و گازی از اهمیت فراوانی برخوردار است، زیرا این قراردادها در حوزه ای حیاتی و راهبردی قرار دارند و تضمین اجرای پایدار آنها موجب جلب اعتماد طرفین و جذب سرمایه گذاری های خارجی می شود. این اصل به معنای پایبندی طرفین به مفاد قرارداد و جلوگیری از تغییرات یک طرفه و ناگهانی شرایط قرارداد است که از بروز اختلافات و دعاوی احتمالی جلوگیری می کند. این مقاله با هدف تبیین مفهوم و مبانی اصل ثبات در قراردادهای نفتی و گازی، به بررسی تطبیقی قواعد مربوط به این اصل در حقوق ایران و اسناد بین المللی می پردازد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و با مرور قوانین، مقررات و رویه های مربوط، نقاط قوت و ضعف حقوق داخلی ایران در حفظ اصل ثبات و همچنین هماهنگی آن با مقررات بین المللی تحلیل می شود. نتایج نشان می دهد که هرچند حقوق ایران گام هایی در جهت تضمین ثبات قراردادها برداشته است، اما کاستی هایی در برخی حوزه ها از جمله ضمانت اجرای موثر و برخورداری از معیارهای بین المللی وجود دارد که می تواند در جذب سرمایه گذاری و افزایش امنیت حقوقی اثرگذار باشد. لذا پیشنهاد می شود با بازنگری و اصلاح مقررات و ارتقای هماهنگی با استانداردهای بین المللی، زمینه تقویت اصل ثبات در قراردادهای نفتی و گازی فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

اصل ثبات ، قراردادهای نفتی و گازی ، حقوق ایران ، اسناد بین المللی ، امنیت حقوقی ، سرمایه گذاری.