نقش تعلق خاطر شغلی آموزگاران در ارتقای کیفیت تدریس در دوره ابتدایی

محیط یادگیری اثربخش در مدارس ستون فقرات توسعه همه جانبه دانش آموزان و موفقیت تحصیلی آنان محسوب می شود. کیفیت این محیط به شدت تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد که یکی از حیاتی ترین آن ها، وضعیت روانی و حرفه ای معلمان است. در میان این عوامل، تعلق خاطر شغلی معلمان به عنوان یک حالت روانی مثبت و رضایت بخش مرتبط با کار، شامل ابعاد سرزندگی، تعهد و جذب شدن در کار، نقشی محوری در شکل گیری و بهبود محیط یادگیری ایفا می کند. معلمان با تعلق خاطر شغلی بالا نه تنها در انجام وظایف آموزشی خود پرانرژی تر و خلاق تر عمل می کنند، بلکه قادر به برقراری ارتباطات مثبت و سازنده با دانش آموزان، همکاران و اولیای دانش آموزان هستند. این وضعیت روانی مثبت معلم به طور مستقیم بر جو عاطفی کلاس درس، تعاملات دانش آموزی و کیفیت تدریس تاثیر می گذارد و زمینه را برای یادگیری عمیق تر و معنادارتر فراهم می آورد. پژوهش های متعددی نشان داده اند که عواملی مانند سبک رهبری مدیران، جو سازمانی مدرسه، و حمایت های اجتماعی و حرفه ای می توانند بر تعلق خاطر شغلی معلمان اثرگذار باشند و این تعلق خاطر به نوبه خود پیامدهای مطلوبی برای محیط یادگیری دارد. این مقاله مروری با بررسی ادبیات موجود، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری ابعاد مختلف تعلق خاطر شغلی معلمان بر عناصر کلیدی محیط یادگیری اثربخش در مدارس می پردازد و راهکارهایی برای تقویت این سازه روانی در بین معلمان به منظور ارتقاء کیفیت فضای آموزشی ارائه می دهد. هدف از این مرور، فراهم آوردن درکی جامع از اهمیت تعلق خاطر شغلی معلمان و ارائه چارچوبی برای اقدامات عملی در سطح مدرسه و سیاست گذاری آموزشی است.

کلیدواژه ها:

تعلق خاطر شغلی ، محیط یادگیری اثربخش ، معلمان ، مدارس ، آموزش