بررسی پیامدهای شهرنشینی و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی و روابط انسانی

شهرنشینی یک فرایند تاریخی است که تمامی عرصه های زندگی انسان از جمله روابط انسانی و تعاملات متقابل اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است. این تغییرات و پیامدها در مناطق مختلف جامعه و جهان نیز دارای تفاوت های محسوس می باشد. شهرنشینی فرایندی پویاست که طی آن شاهد نوعی انتقال و حرکت هستیم. این فرایند انتقالی (تبدیل مناطق روستایی به مراکز شهری) در بردارنده نوعی تغییر در سبک زندگی، نظام ارزشی و هنجاری است. شهرنشینی را باید یک فرایند تغییر و دگرگونی اجتماعی در عرصه های جامعه از جمله تعاملات ارتباطی دانست، این فرایند در بین تعاملات اعضای جامعه نوعی عقلانیت، حسابگری، دقت و نظم را بوجود آورده است. در جوامع صنعتی پیشرفته، رشد و افزایش شهرنشینی بر ساخت زندگی از جمله ارتباطات اجتماعی و انسانی افراد تقسیم کار وگسترش مشاغل تخصصی در شهرها، وجود مشاغل و طبقات اجتماعی متنوع، برقراری و تاثیر گذاری وسایل ارتباطی، موسسات خدماتی، یک نظام تجاری خاص، وجود یک فن آوری عقلانی بر زندگی اثر گذاشته است. به طور کلی شهرنشینی، کارکردهای اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و سیاسی ویژه ای را در اختیار مردم قرار می دهد و تراکم جدیدی را به وجود می آورد و در نتیجه در کاربری زمین شهری نیز تغییراتی را موجب می شود. دگرگونی در سبک زندگی مردم، از سبک زندگی روستایی به شهری، به همراه تغییر در ارزش ها، نگرش ها که رفتارهای تازهای را سبب می شود. در واقع شهرنشینی یکی از موضوعات مهم عصر جدید شده است و تاجایی که از آن به عنوان انقلاب شهری یاد می شود لذا این تحقیق با بررسی پیامدهای شهرنشینی و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی و روابط انسانی، پیشنهادهایی را برای دستیابی به توسعه شهری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

شهر ، شهرنشینی ، سرمایه اجتماعی ، روابط انسانی ، ایران.