مهارت آموزی معلمان و ارتباط آن با آموزش اثربخش دانش آموزان

آموزش نوعی برقراری ارتباط میان آموزگار و دانش آموز است و تا زمانی که ارتباط چه ازجهت کلامی و چه از جهت منطقی بین آموزگار و دانش آموز برقرار نشود، فرایند آموزش و آموختن غیرممکن بوده و به شکست می انجامد. آن چیزی که دانش آموزان را به فراگیری بیشتر و بهتر تشویق می کند، اشتیاق او برای حضور در کلاس درس و اطمینان از آزادی عمل در حین فراگیری است. آموزش اثربخش نیازمند آن است که معلمان در طول دوره ی آموزشی در معرض تجربیات متنوع و غنی قرار گرفته، قادر به مطالعه، تصمیم گیری و ارزیابی نتایج تصمیمات در موقعیت های پیچیده آموزشی و تربیتی باشند. برنامه ی کارورزی فرصت به تجربه گذاشتن آموخته ها و گفت و گوها برای تعدیل و تعمیق تجربیات و توسعه ی شایستگی های حرفه ای است؛ این فرایند ازمشاهده تاملی آغاز وبه درس پژوهی در سطح مدرسه و کلاس درس ختم می شود. فرصت های یادگیری تدارک دیده شده، باید امکان تلفیق نظر و عمل تربیتی را در موقعیت های واقعی، برای یافتن راه حل های قابل دفاع (با پشتوانه ی نظری و پژوهشی) جهت پاسخ به مسئله های آموزشی وتربیتی تدارک ببیند. مهم ترین هدف در کارورزی مهارت یابی در تبیین مسائل آموزشی و تربیتی شناسایی شده، ارائه راه حل ها و اجرای محدود برخی از آن راه حل ها به بیان دیگردرکارورزی دانشجو معلم نسبت به طراحی اجرا و ارزشیابی خرده فعالیت های یاددهی -یادگیری به منظور حل مسائل شناسایی شده به طور محدود اقدام می کند. از انواع یادگیری می توان به یادرگیری تحصیلی، مرور مباحث، سنجش آموخته ها، یادگیری مشارکتی، مهارت های تفکر، طراحی تکلیف، رفع بدفهمی، رفع عقب ماندگی تحیلی و ارزشیابی از آموخته های دانش آموزان اشاره کرد. آموزشیار معلم باید برای انجام هر فعالیت یادگیری به تدوین برنامه، مشخص کردن نحوه ی اجرای آن و نیز ارزیابی آن بپردازد و با بازاندیشی درباره ی فعالیت های یادگیری، علت موفقیت و یا عدم موفقیت خود را بیابند تا در نهایت معلمان آموزش مفید و اثربخشی درکلاس درس داشته باشند.

کلیدواژه ها:

مهارت آموزی ، معلمان ، دانش آموزان ، آموزش موثر.