شرایط و آثار تعلیق در انحلال عقد

در حقوق، تعلیق در انحلال عقد به این معناست که آثار فسخ یا انفساخ عقد، به طور موقت یا مشروط به تحقق یک امر دیگر، متوقف می شود. به عبارت دیگر، عقد منحل شده، اما اثر آن به طور کامل ایجاد نمی شود تا زمانی که شرط یا امر معلق محقق گردد. تعلیق در انحلال معمولا در عقود لازم (مانند بیع، اجاره و ...) مطرح می شود. در عقود جایز (مانند وکالت)، هر یک از طرفین هر زمان که بخواهد می تواند عقد را فسخ کند و نیازی به تعلیق نیست. درفقه امامیه در خصوص تعلیق عقد نظر غالب فقها بطلان چنین نهادی است. اکثر فقها تنجیز را شرط صحت عقد دانسته و برآن ادعای اجماع نموده اند. برخی نیز با تفکیک تعلیق درانشاء و تعلیق در منشاء قسم اول را محال ودرنتیجه باطل دانسته اند و نوع دوم آن را ممکن و صحیح شمرده اند.درقانون مدنی به صحت عقد معلق تصریح نشده بلکه قانون مدنی در دو قرار ضمان(ماده ۶۹۹) و عقد نکاح (ماده ۱۰۶۸) تعلیق را سبب بطلان عقد دانسته است بنابراین با تنقیح مناط میتوان گفت این که قانون مدنی تعلیق را پذیرفته باشد جای تامل دارد.

کلیدواژه ها:

شرایط ، آثار ، تعلیق ، انحلال عقد