تحلیل تطبیقی شخصیت پردازی درآثارادبی کلاسیک ومعاصر

شخصیت پردازی یکی از مهم ترین عناصر داستان نویسی در ادبیات فارسی است که در ادوار مختلف، دگرگونی های چشمگیری را تجربه کرده است. این پژوهش با رویکرد تطبیقی، به بررسی شیوه ها و ویژگی های شخصیت پردازی در نمونه هایی از آثار ادبی کلاسیک و معاصر می پردازد. نتایج حاکی از آن است که شخصیت پردازی در آثار کلاسیک غالبا با تاکید بر الگوهای اخلاقی و کلیشه ای انجام می شود، در حالی که نویسندگان معاصر اغلب به شخصیت های چندلایه، تضادهای درونی و واقع گرایی روان شناختی توجه بیشتری دارند. این تحول، ریشه در دگرگونی های اجتماعی، فرهنگی و ادبیات جهانی دارد.

کلیدواژه ها:

شخصیت پردازی ، ادبیات کلاسیک ، ادبیات معاصر ، تحلیل تطبیقی ، رمان ، داستان ، تیپ ، فردیت.