نقش معلم در تربیت عاطفی دانش آموزان،فراتر از درس و مشق

در دنیای پرشتاب و پرفشار آموزشی امروز، نقش معلم فراتر از انتقال مفاهیم درسی است و به عنوان یکی از موثرترین عوامل در تربیت عاطفی دانش آموزان شناخته می شود. تربیت عاطفی، که شامل رشد هوش هیجانی، خودآگاهی، همدلی و مهارت های بین فردی است، پایه ای حیاتی برای شکوفایی شخصیتی و اجتماعی دانش آموزان فراهم می آورد. این پژوهش به روش کتابخانه ای و با تکیه بر تحلیل نظریه های روان شناسی تربیتی و مرور مطالعات پیشین، به بررسی و تبیین نقش چندلایه و پیچیده معلم در این فرآیند پرداخته است.مطالعه حاضر با بررسی دیدگاه هایی چون گاردنر، گلدمن و ویگوتسکی، جایگاه ارتباط انسانی و عاطفی در کلاس درس را به عنوان بستری برای ارتقای سلامت روان، انگیزش تحصیلی و انسجام اجتماعی دانش آموزان نشان می دهد. یافته ها بیانگر آن است که حضور معلم به عنوان یک الگوی عاطفی مثبت، زمینه ساز ایجاد محیطی امن، حمایت گر و رشددهنده است. همچنین خلاهایی در برخی نظام های آموزشی دیده می شود که توجه کافی به این نقش بنیادی معلم ندارند.در پایان، ضمن تاکید بر ضرورت توجه سیاست گذاران و نهادهای آموزشی به تربیت عاطفی، پیشنهاد می شود که طراحی برنامه های درسی، آموزش معلمان و نظام ارزشیابی مدارس، بیش از پیش به توسعه مهارت های عاطفی معلمان و تعاملات انسانی در کلاس توجه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تربیت عاطفی ، نقش معلم ، هوش هیجانی ، رابطه عاطفی ، آموزش انسانی ، سلامت روان ، انگیزش تحصیلی ، مهارت های اجتماعی