محوریت برنامه درسی و فناوری نوین و تلفیق روانشناسی

محوریت برنامه درسی، فناوری نوین و تلفیق روانشناسی از جمله موضوعات کلیدی در عرصه آموزش و پرورش معاصر به شمار می رود. این مقاله به بررسی رابطه میان این سه حوزه پرداخته و نقش آن ها را در بهبود کیفیت یاددهی-یادگیری تحلیل می کند. در چارچوب برنامه درسی، فناوری نوین به عنوان ابزار و محیطی پویا جهت تحقق اهداف آموزشی معرفی می شود که امکان یادگیری تعاملی، دسترسی به منابع گسترده و شخصی سازی فرآیند آموزش را فراهم می سازد. از سوی دیگر، روانشناسی با شناخت ویژگی های شناختی، عاطفی و رفتاری یادگیرندگان، امکان طراحی برنامه های درسی مبتنی بر نیازهای فردی را فراهم می کند. تلفیق موثر فناوری با اصول روانشناسی یادگیری، به ویژه نظریه های یادگیری شناختی و سازنده گرایی، موجب تقویت انگیزه، افزایش مشارکت یادگیرندگان و ارتقای عملکرد تحصیلی می شود. همچنین این رویکرد امکان ارزیابی دقیق تر پیشرفت یادگیرندگان و بازخورد موثرتر را برای معلمان فراهم می سازد. یافته های این مقاله بیانگر آن است که رویکرد میان رشته ای میان برنامه درسی، فناوری نوین و روانشناسی می تواند به ایجاد محیط های یادگیری هوشمند، خلاق و پاسخگو به نیازهای متنوع دانش آموزان منجر شود. در نتیجه، بازنگری در سیاست های آموزشی، توانمندسازی معلمان و توسعه مهارت های یادگیری در دانش آموزان در پرتو این هم افزایی سه گانه، ضروری به نظر می رسد. این مقاله در نهایت پیشنهادهایی برای طراحی برنامه های درسی آینده نگرانه با تکیه بر فناوری و مبانی روانشناسی ارائه می دهد.