مدل ساختاری خودتوسعه ای رهبری مدیران دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی (مورد: دانشگاه تهران)

پژوهش حاضر با هدف مدل یابی معادلات ساختاری خودتوسعه ای رهبری مدیران دانشگاه تهران بوده است. برای این منظور از روش پژوهش توصیفی- همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران دانشگاهی دانشگاه تهران به تعداد حدود ۵۲۴ نفر بوده است. نمونه پژوهش با روش نمونه گیری طبقه ای با اختصاص متناسب، و جدول مورگان ۲۱۷ نفر از مدیران دانشگاهی انتخاب شدند. منظور از مدیران دانشگاهی در پژوهش حاضر، مدیران گروه های آموزشی، معاونین و روسای دانشکده ها، مدیران کل، معاونین و روسای دانشگاه بوده است. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته با پایایی(۹۷/۰=α) استفاده شد که ۵۶ مولفه را در قالب ۱۱۲ سوال مورد ارزیابی قرار می دهد. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داده است که عوامل زمینهای فردی با ضریب مسیر (۹۷/۰=γ)، بر فرایند خودتوسعهای رهبران دانشگاهی تاثیرگذار بوده است. فرایند خودتوسعهای نیز با ضریب مسیر(۹۲/۰=β) بر راهبردهای خودتوسعهای تاثیرگذار بوده است. همچنین راهبردها بر دستاوردهای خودتوسعهای با ضریب مسیر (۹۱/۰=β) تاثیرگذار بوده است. با این وجود، در پژوهش حاضر، عوامل زمینهای سازمانی با ضریب مسیر (۰۹/۰=γ) بر فرایند خودتوسعهای رهبران دانشگاهی تاثیرگذار نبوده است با این وجود در بسیاری از پژوهش ها عوامل زمینهای سازمانی در خودتوسعهای نقش موثری داشته است.

کلیدواژه ها:

خودتوسعه ای ، رهبری ، مدیران دانشگاهی ، دانشگاه تهران.