شهرسازی سبز و پایدار؛ رویکردی نوین در کاهش اثرات بحران های اقلیمی (مطالعه موردی: شهر بندرعباس)

با افزایش شدت و گستره بحران های اقلیمی در دهه های اخیر، ضرورت بازنگری در الگوهای توسعه شهری بیش از پیش احساس می شود. شهرسازی سبز و پایدار به عنوان رویکردی نوین، تلاش دارد با تاکید بر هم زیستی مسالمت آمیز انسان با محیط زیست و بهره برداری عقلانی از منابع طبیعی، نقش موثری در کاهش اثرات مخرب تغییرات اقلیمی ایفا کند. شهر بندرعباس به عنوان یکی از شهرهای ساحلی و جنوبی ایران، با چالش هایی نظیر افزایش دمای هوا، کمبود فضای سبز، آلودگی محیطی و گسترش بی رویه شهری مواجه است که این امر اهمیت پرداختن به شهرسازی سبز را در آن دوچندان کرده است. هدف این پژوهش، بررسی مولفه های شهرسازی پایدار و تحلیل نقش آن ها در کاهش اثرات بحران های اقلیمی در شهر بندرعباس است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از منابع کتابخانه ای، مستندات آماری و مطالعات موردی به تحلیل وضعیت موجود پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد که توسعه فضاهای سبز، استفاده از بام های سبز، ارتقای زیرساخت های شهری دوستدار محیط زیست و مدیریت بهینه منابع، می تواند تاثیر قابل توجهی در کاهش آثار اقلیمی در بندرعباس داشته باشد. در پایان، پیشنهاداتی برای ارتقاء کیفیت زیست محیطی شهر با محوریت شهرسازی پایدار ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شهرسازی سبز ، توسعه پایدار شهری ، بحران اقلیمی ، بندرعباس ، بام سبز ، فضای سبز شهری.