بررسی نقش والدین و معلمان در تربیت اخلاقی دانش آموزان

هدف اصلی این پژوهش، بررسی تحلیلی و عمیق نقش دو نهاد بنیادین خانواده و مدرسه، یعنی والدین و معلمان، در فرآیند پیچیده و چندبعدی تربیت اخلاقی دانش آموزان است. تربیت اخلاقی به عنوان شالوده اصلی شخصیت فردی و سلامت اجتماعی، نیازمند هماهنگی و هم سویی میان اولین الگوهای زندگی کودک یعنی والدین و مهم ترین راهنمایان علمی و تربیتی ایشان یعنی معلمان است. در این پژوهش، با رویکردی توصیفی-تحلیلی، ابتدا به تبیین مبانی نظری و فلسفی تربیت اخلاقی پرداخته و سپس کارکردهای اختصاصی و مشترک هر یک از این دو گروه در شکل دهی به فضائل اخلاقی نظیر مسئولیت پذیری، صداقت، احترام، همدلی و عدالت جویی در دانش آموزان مورد کاوش قرار گرفته است. یافته های کلیدی تحقیق نشان می دهد که سبک های فرزندپروری والدین، کیفیت رابطه عاطفی در خانواده، و میزان پایبندی عملی آنان به اصول اخلاقی، تاثیر مستقیم و معناداری بر درونی سازی ارزش ها در فرزندان دارد. از سوی دیگر، شخصیت معلم به عنوان یک الگوی رفتاری، روش های تدریس مبتنی بر گفتگو و تحلیل موقعیت های اخلاقی، و ایجاد یک محیط کلاسی امن و سرشار از احترام متقابل، نقشی بی بدیل در تکمیل و تقویت این فرآیند ایفا می کند. این پژوهش همچنین به چالش های موجود در این مسیر، از جمله ناهماهنگی های ارزشی میان خانه و مدرسه، تاثیرات رسانه های نوین، و شکاف نسلی پرداخته و در نهایت نتایج پژوهش نشان می دهد که موفقیت در تربیت نسلی اخلاق مدار، در گرو تعامل سازنده، مستمر و آگاهانه میان والدین و معلمان و ایجاد یک جبهه تربیتی واحد است که در آن، هر دو طرف با درک متقابل از نقش ها و مسئولیت های خود، در راستای هدفی مشترک گام بردارند.

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، والدین ، معلمان ، دانش آموزان ، تعامل خانه و مدرسه.