بررسی اثربخشی یادگیری مشارکتی در ارتقای تعاملات آموزشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش یادگیری مشارکتی در ارتقای تعاملات آموزشی میان دانش آموزان و بین دانش آموزان و معلم بود. این مطالعه با رویکردی کیفی-توصیفی و با استفاده از ابزار پرسشنامه تعاملات آموزشی و تحلیل بازخوردهای کیفی دانش آموزان و معلمان انجام شد. نمونه پژوهش شامل دو گروه کنترل و آزمایش از دانش آموزان دوره متوسطه بود که گروه آزمایش در معرض آموزش مشارکتی قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان دادند که دانش آموزان گروه آزمایش در برقراری ارتباط، بیان نظر، مشارکت در فعالیت ها و ایجاد حس تعلق گروهی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. همچنین، مهارت های ارتباطی نظیر گوش دادن فعال، همدلی، حل مسئله گروهی و بازخورد موثر در این گروه به طور قابل توجهی تقویت شد. اعتمادبه نفس، احساس مسئولیت و علاقه مندی به مشارکت در فرایند یادگیری نیز در میان دانش آموزان افزایش یافت. در کنار آن، معلمان نیز از پویاتر شدن فضای آموزشی و افزایش تعامل معنادار میان فراگیران گزارش دادند.نتایج نشان می دهد که یادگیری مشارکتی می تواند بستری موثر برای بهبود تعاملات آموزشی، ارتقای کیفیت یادگیری و رشد مهارت های اجتماعی فراگیران فراهم آورد. بر این اساس، توصیه می شود این شیوه به طور هدفمند در برنامه های آموزشی مدارس گنجانده شود.واژگان کلیدی: یادگیری مشارکتی، تعاملات آموزشی، آموزش گروهی، مشارکت در یادگیری، مهارت های اجتماعی.