مطالعه تطبیقی نوع و میزان دینداری دربین مردان و زنان شهر اصفهان با رویکرد جامعه شناختی

دینداری یا تدین حالت انسان بوده که دین متعلق آن است. در واقع، دینداری وقتی است که تمام یا بخشی از تعالیم و دستورات دینی ( اعم از عقاید، اخلاقیات و احکام ) مورد پذیرش مردم یا گروهی از افراد قرار گیرد. پژوهش حاضر، جهت بررسی نوع و میزان دینداری زنان و مردان شهر اصفهان و تاثیر برخی متغیرهای جامعه شناختی بر آن صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش، روش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. جامعه آماری پژوهش مردان و زنان بالای ۲۰ سال شهر اصفهان می باشند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر می باشد و روش نمونه گیری تصادفی ساده است. همچنین با استفاده از نرم افزار spss آماره های توصیفی شامل ( فراوانی، میانه، میانگین، حداقل و حداکثر نمرات ، درصد فراوانی و...) و آمارهای استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون ، تحلیل واریانس، رگرسیون و ... ) و برای آزمون مدل نظری تحقیق از نرم افزار لیزرل استفاده شده است . اهم نتایج حاصله از این تجزیه و تحلیل عبارتند از: میزان دینداری زنان و مردان با مقدار t ۷۱۹/۰ و سطح معنی داری ۰۴۷/۰ متفاوت نیست. نوع دینداری زنان و مردان با مقدار t ۵۱۸/۱ و سطح معنی دار ۱۳/۰ نشانگر این است که نوع دینداری زنان و مردان متفاوت نیست. رابطه سرمایه اجتماعی و میزان دینداری بر اساس ضریب همبستگی بدست آمده برابر با ۲۳۴/۰ و سطح معنی داری خیلی کمتر از ۰۵/۰ رابطه مستقیم و مثبت خواهد بود. و بر اساس ضریب همبستگی بدست آمده برابر با ۱۰۰/۰ و سطح معنی داری ۰۵/۰ بین دو متغیر سرمایه اجتماعی و نوع دینداری همبستگی وجود دارد. نوع دینداری افراد بر حسب طبقه اجتماعی- اقتصادی بر اساس مقدار F ۹۵۵/۰ و سطح معنی داری ۳۸۶/۰ متفاوت نمی باشد. اما میزان دینداری براساس طبقه اجتماعی - اقتصادی با مقدار F برابر ۴/۴ و سطح معنی داری ۰۱۳/۰ متفاوت است.

کلیدواژه ها:

دینداری ، عوامل جامعه شناختی ، پایگاه اجتماعی ، جنسیت ، سرمایه اجتماعی