بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر استقلال کودکان با نیاز ویژه

کودکان با نیاز ویژه، به دلیل ویژگی های شناختی، جسمی یا رفتاری خاص، در مسیر رشد فردی و اجتماعی خود با چالش های متعددی مواجه اند که یکی از مهم ترین آن ها، ناتوانی در کسب استقلال نسبی در فعالیت های روزمره است. آموزش مهارت های زندگی، که مجموعه ای از توانایی های اجتماعی، شناختی و عاطفی است، می تواند ابزاری موثر در جهت توانمندسازی این گروه از کودکان باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر استقلال کودکان با نیاز ویژه با تاکید بر مطالعات پیشین و به روش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای است. در این مطالعه، با بررسی منابع علمی داخلی و خارجی، نظریه ها و نتایج پژوهش های مرتبط در حوزه آموزش و پرورش با نیاز ویژه، تلاش شده است تا نقش و تاثیر مهارت هایی چون خودآگاهی، تصمیم گیری، حل مسئله، ارتباط موثر، کنترل هیجانات و مدیریت استرس در افزایش خودمراقبتی و عملکرد مستقل این کودکان تحلیل شود. نتایج نشان می دهد که آموزش ساختارمند مهارت های زندگی می تواند به شکل گیری احساس کفایت، کاهش وابستگی، تقویت توانایی های اجتماعی و در نهایت ارتقاء سطح استقلال فردی کودکان با نیازهای ویژه منجر شود. یافته های این پژوهش، ضرورت بازنگری در برنامه های آموزشی و توانبخشی برای این گروه از دانش آموزان را نشان می دهد و بر لزوم ورود جدی تر نهادهای آموزشی به حوزه آموزش مهارت های زندگی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، استقلال فردی ، کودکان با نیاز ویژه ، آموزش و پرورش ویژه ، خودمراقبتی ، توانمندسازی