گسترش عدالت آموزشی و تربیتی به شکلی نظام وند در جوامع شهری

از بحث های مهم و البته راهبردی نظام، عدالت آموزشی است؛ بحث مهمی که در سند تحول و در اسناد بالادستی و طرح های کلان نیز از راهبرد های اصلی است. در واقع یکی از شرایط لازم برای جامعه متعالی، پویا و توسعه یافته، دستیابی به عدالت، هم به معنای عام آن و هم به معنای خاص آن است. عدالت آموزشی است که زمینه را برای دستیابی به عدالت اجتماعی فراهم می کند. عدالت آموزشی و تربیتی در شهرها به این معناست که همه شهروندان، صرف نظر از موقعیت جغرافیایی، اقتصادی یا اجتماعی خود، باید به فرصت های آموزشی و تربیتی با کیفیت و برابر دسترسی داشته باشند. امروزه کمتر کسی را پیدا می کنیم که نسبت به تفاوت کیفیت آموزش در نقاط مختلف حتی در یک منطقه معترف نباشد. این امر مستلزم توزیع عادلانه منابع، فرصت ها و حمایت های آموزشی در مناطق مختلف شهر و همچنین توجه به نیازهای فردی و تفاوت های دانش آموزان است. سال به سال گذشت و در حالی که قرار بود وضعیت تحصیل در مدارس دولتی بهتر و عدالت آموزشی برقرار شود، اما وضعیت به گونه دیگری رقم خورد، چراکه فعالیت مدارس غیردولتی و همچنین دولتی خاص عملا مدارس دولتی عادی را به حاشیه راند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، یادگیری ، آموزش و پرورش