رابطه امیدواری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان دلفان

هدف از پژوهش حاضر به بررسی رابطه امیدواری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان دلفان می باشد . پژوهش حاضر با عنایت به ماهیت آن به لحاظ هدف در زمره پژوهشهای کاربردی وبه لحاظ روش گردآوری داده ها در زمره پژوهش های همبستگی قرار دارد . جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان دلفان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشند. طبق آماری که از سوی دایره آمار اداره آموزش و پرورش شهرستان دلفان به محقق ارائه شد، تعداد آنها ۴۶۰۰ نفر می باشد که از این تعداد ۲۲۳۴ نفر دانش آموز دختر و۲۳۶۶ نفر دانش آموز پسر می باشد. حجم نمونه آماری طبق جدول کرجسی مورگان ۳۵۴ نفر برآورد گردید . در تحلیل رگرسیون چندگانه، تفکرخوش بینانه و تفکر بدبینانه به عنوان متغیر پیش بین و پیشرفت تحصیلی به عنوان متغیر ملاک وارد معادله شدند. نتایج نشان داد که میزانf بدست آمده(۶۲۰/۷۵) در سطح۰۰۱/۰< p معنادار است و ۳۰ درصد واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به وسیله تفکر خوش بینانه و تفکر بدبینانه آن ها تبییین می شود(۳۰۱/۰=۲R). ضریب تاثیر تفکر بد بینانه(۲۸۰/۰-=β) با توجه به آمارهt (۰۰۵/۴-) و ۰۰۱/۰< p نشان می دهد که این متغیر با احتمال ۹۹/۰ اطمینان تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کند. ضریب تاثیر تفکرخوش بینانه(۳۰۲/۰=β) با توجه به آمارهt (۳۱۹/۴) و ۰۰۱/۰< p نیز نشان می دهد که این متغیر با احتمال ۹۹/۰ اطمینان تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

امیدواری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان