رفتار های اخلاقی معلم در ارتباط با والدین دانش آموزان ابتدایی

خانه و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تعلیم و تربیت در هر جامعه ای محسوب می شوند. وضعیت موجود هر جامعه ای نتیجه یادگیری دیروز افراد در خانه و مدرسه است و وضعیت فردای هر جامعه در نتیجه سرمایه گذاری هایی است که امروز روی دانایی افراد در خانه ، مدرسه و جامعه انجام می گیرد.یکی از کارکردهای اصلی خانواده تعلیم و تربیت فرزندان است . خانواده سالم ، فرزند سالمی را روانه مدرسه می کند و مدرسه سالم با دانا سازی و معرفت بخشی به دانش آموزان آنها را توانا تر کرده و انسان های کار آمدی را به جامعه تحویل دهد. از طرفی در جامعه امروز، مدرسه عملکرد تربیت کودکان را در چارچوب هدف ها و برنامه ها ی مشخص تربیت عمومی عهده دار می باشد. آموزش و پرورش عمومی به نیازهای تربیتی هر گروه در قالب هدف های کلی تربیت و رشد ، کم و بیش پاسخ می دهد ،اما طبیعت هر فرد دارای ویژگی هایی است که در قالب برنامه های عمومی نمی گنجد و به چاره جویی و اعمال روش های خاص نیاز دارد .ارتباط موثر بین خانه و مدرسه باعث می شود دوگانگی آموزشی و تربیتی کمتر شده و دیدگاه همسوئی بین آن دو در مورد تحصیل ، تربیت و پیشرفت برقرار شود ، هزینه و وقت کمتری صرف اصلاح تعارضات و مشکلات آموزشی و پرورشی شود . در مجموع هر یک از ما از ارتباط موثر بین خانه و مدرسه سودها و منفعت های فراوانی خواهیم برد و این امر موجب می شود که استانداردهای اجتماعی و اقتصادی برای همگان افزایش پیدا کند. در نتیجه چنین شرایطی است که هر فرد قادر است بهتر به اهداف مورد نظر زندگی خود دست یابد و به تعالی برسد. در اینجا به بررسی راهکارهای پیوند روابط ، خانه ، مدرسه به منظور تحکیم آثار تربیتی مدرسه بر فرزندان می پردازد. در ابتدا با ارائه تعریفی از خانواده و اهمیت نقش خانواده در فرزندان به خصوص در مقطع ابتدایی پرداخته و سپس ضرورت ارتباط خانه و مدرسه را بررسی کرده و سپس به موانع مشارکت اولیا در مدرسه پرداخته و به ارائه راهکارهایی برای افزایش تعامل والدین با مسئولان مدرسه پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

تعامل ، مشارکت ، راهکار ، یادگیری ، خانواده