تاثیر تعامل خانواده و مدرسه بر توسعه نگرش مثبت در دانش آموزان ابتدایی

در فرآیند رشد و توسعه دانش آموزان ابتدایی، عوامل متعددی نقش دارند که می توانند بر رشد شخصیتی، اجتماعی و تحصیلی آنان تاثیرگذار باشند. یکی از مهم ترین این عوامل، نهاد خانواده و مدرسه است که به عنوان دو ستون مهم تربیت و تعلیم در کنار یکدیگر عمل می کنند. خانواده نقش اساسی در شکل گیری باورها، ارزش ها و نگرش های پایه ای کودکان دارد و رابطه سالم و موثر بین خانواده و فرزندان، زمینه ساز بروز احساس امنیت، اعتماد به نفس و نگرش مثبت به زندگی می شود. در مقابل، مدرسه به عنوان محیط اجتماعی دوم، نقش فراگیری، پرورشی و آموزشی دارد و با فراهم آوردن فرصت های مختلف برای یادگیری، رشد مهارت ها و توسعه تفکر انتقادی، می تواند نگرش های مثبت را در دانش آموزان توسعه کند. ارتباط موثر و هم افزا میان خانواده و مدرسه نقش حیاتی در ترویج نگرش مثبت در کودکان ایفا می کند. زمانی که خانواده و مدرسه به عنوان نهادهای تربیتی هم راستا، در جهت هدف مشترک تعلیم و تربیت حرکت می کنند، تاثیر قابل توجهی بر ارتقاء خودباوری، انگیزه و نگرش مثبت دانش آموزان دارند. برعکس، ضعف در ارتباط، نبود هماهنگی یا تضاد در ارزش ها و نگرش ها ممکن است منجر به کاهش اعتماد به نفس، احساس اضطراب و نگرانی در کودکان شود که در نهایت بر روند تحصیلی و شخصیتی آنان تاثیر منفی می گذارد. مطالعات مختلف نشان می دهند که تعامل سازنده میان خانواده و مدرسه، موجب افزایش روحیه مثبت، انگیزه یادگیری و خوش بینی در دانش آموزان ابتدایی می گردد. این امر نه تنها اثر مستقیم بر توسعه مهارت های فردی و اجتماعی آنان دارد، بلکه زمینه ساز بروز رفتارهای مثبت و مناسب در محیط های آموزشی و خانوادگی می شود. بنابراین، شناخت و تحلیل عوامل موثر بر تعامل خانواده و مدرسه و راهکارهای بهبود این همکاری، می تواند نقش بسزایی در توسعه نگرش مثبت و سلامت روانی کودکان داشته باشد. در این مقاله مروری، مروری بر پژوهش های مرتبط انجام شده و تاثیرات مثبت این تعامل بر توسعه نگرش های مثبت در دانش آموزان ابتدایی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

نگرش مثبت ، خانواده ، مدرسه ، تعامل خانواده و مدرسه ، دانش آموزان ابتدایی