تنهایی در میان جمع: انزوای اجتماعی درمدرسه

انزوای اجتماعی، نوعی احساس تنهایی است که باوجود حضور فیزیکی فرد در میان جمع، به ویژه در محیط های آموزشی، رخ می دهد. پژوهش های اخیر نشان می دهند که دانش آموزان ممکن است حتی در کلاس های پرجمعیت یا جمع های دوستانه نیز احساس طردشدگی یا جدایی اجتماعی را تجربه کنند (Hawkley & Cacioppo, ۲۰۱۰). این پدیده می تواند به کاهش اعتمادبه نفس، افت تحصیلی و حتی مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی منجر شود (Qualter et al., ۲۰۱۵). عوامل متعددی ازجمله مهارت های ارتباطی ضعیف، تفاوت های فرهنگی یا اقتصادی، و شیوه های نادرست مدیریت کلاسی در افزایش احساس تنهایی دانش آموزان نقش دارند (Rubin et al., ۲۰۰۹). مداخلات موثر، مانند برنامه های ارتقاء مهارت های اجتماعی و حمایت گری همسالان می تواند به پیشگیری از انزوای اجتماعی و تقویت تعلق خاطر دانش آموزان به مدرسه کمک کند (Ladd et al., ۲۰۱۴). توجه به این مسئله در سیاست گذاری آموزشی، اهمیت زیادی برای رشد همه جانبه کودکان و نوجوانان دارد.

کلیدواژه ها:

انزوای اجتماعی ، تنهایی ، مدرسه ، دانش آموز ، مهارت اجتماعی ، تعلق خاطر ، سلامت روان