بررسی ارتقای کیفیت نظام آموزشی و توسعه پایدار اجتماعی و تاثیر آن بر موفقیت سند تحول بنیادین

عنوان سند تحول بنیادین، به طور خاص، "سند تحول بنیادین آموزش و پرورش" است. این سند، به عنوان نقشه راه توسعه نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران، توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی تدوین شده است. عدالت در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به عنوان یک اصل اساسی و مهم در نظر گرفته شده است. این سند با تاکید بر عدالت آموزشی، به دنبال ایجاد فرصت های برابر برای تمامی دانش آموزان، صرف نظر از موقعیت جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن هاست. عدالت آموزشی در این سند شامل دسترسی عادلانه به امکانات آموزشی، کیفیت برابر آموزش برای همه، و توجه به تفاوت های فردی در یادگیری است. این پژوهش به بررسی ضرورت عدالت در این حوزه ها پرداخته و نقش آن را در ارتقای کیفیت نظام آموزشی و توسعه پایدار اجتماعی تحلیل می کند. روش پژوهش این مطالعه، ترکیبی از تحلیل اسنادی و بررسی نظریات مرتبط با عدالت در آموزش و سیاست گذاری های عمومی است. یافته ها نشان می دهند که عدم توازن در دسترسی به منابع آموزشی و تربیتی، نبود سیاست های شفاف در تصمیم گیری های اجتماعی و سیاسی، و عدم تطابق نظام های آموزشی با نیازهای واقعی جامعه، از چالش های عمده در مسیر تحقق عدالت هستند. نتایج تحقیق پیشنهاد می کند که اتخاذ رویکردهای مبتنی بر عدالت اجتماعی و آموزشی، افزایش شفافیت در سیاست گذاری ها، و توسعه روش های تربیتی متناسب با نیازهای فرهنگی و اجتماعی می تواند به اجرای موثرتر اهداف سند تحول کمک کند. در نهایت، تاکید بر عدالت به عنوان یک اصل بنیادین، نه تنها موجب بهبود عملکرد نظام آموزشی و اجتماعی می شود، بلکه زمینه ساز رشد پایدار و تحقق عدالت گسترده تر در سطح جامعه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، عدالت تربیتی ، عدالت اجتماعی ، عدالت سیاسی ، سند تحول بنیادین