پژوهشی بر روش های کارآمد در تدریس علم تجربی

یکی از معیار های مشخص کردن یک معلم نمونه و شایسته، تسلط بر روش ها و فنون آموزشی است. در واقع بسیاری از صاحب نظران این ملاک را بر دیگر ملاک های شایستگی معلمان ترجیح می دهند. از جمله فعالیت هایی که در بیشتر کشور های دنیا در جهت بهبود اهداف علمی و کاربردی به کار گرفته می شود، به کارگیری روش ها و تکنیک هایی است که به کمک آنها بتوان مفاهیم را با توجه به اهداف آموزش و پرورش هر چه عملی تر به دانش آموزان یاد داد یا با بیانی دیگر، دانش آموزان خود، این مفاهیم را بیایند، درک کنند، به خاطر بسپارند و به کار گیرند. درس علوم تجربی یکی از مهم ترین دروس اساسی و پایه است که از سال اول تحصیل دانش آموزان در مدارس به آنها تدریس میشود و به جهت محتوای همه جانبه و کاربردی که دارد، همواره مورد توجه محققان بوده است تا بتوانند روش های نوینی را در تدریس این درس ارائه دهند تا به یادگیری و آموزش این درس کمک کنند. محتوایی که در قالب دروس کتب درسی گنجانده شده اند معمولا در برگیرنده محتوای مهارتی ، نگرشی و دانشی است . بنابراین برای هر محتوایی که مورد نظر می باشد به ناچار روش یاروش های خاصی باید انتخاب گردد. لذا هدف از این مقاله که به شیوه مروری و با استناد به منابع کتابخانه ای گردآوری شده است، آشنایی با شیوه های نوین در تدریس علوم تجربی میباشد که برای همه معلمان و دبیران این درس ضروری است تا با الهام گرفتن از آنها بتوانند تدریس بهتری داشته باشند. در پایان پس از بررسی تمامی شیوه های تدریس و اصول یادگیری و بررسی مزایا و معایب آنها، راهکار ها و پیشنهاداتی را نتیجه میگیریم که میتوان از آنها برای داشتن تدریس موفق تر و مفید تر بهره مند شد تا بتوانیم محتوا دروس را بهتر و کاربردی تر به دانش آموزان انتقال دهیم.

کلیدواژه ها:

علوم تجربی ، تدریس ، معلم ، دانش آموز ، نوین