استراتژی های مبتنی بر فناوری برای مقابله با فقر تحصیلی در مدارس

این مقاله مروری جامع به بررسی استراتژی های مبتنی بر فناوری با هدف مقابله با معضل فقر تحصیلی در مدارس می پردازد. فقر تحصیلی، پدیده ای چندوجهی و پیچیده، نه تنها شامل کمبود منابع مالی بلکه محرومیت از فرصت های آموزشی باکیفیت و عدم دستیابی به سطوح مطلوب یادگیری را نیز در بر می گیرد. در این راستا، فناوری های آموزشی به عنوان ابزاری توانمند، پتانسیل بالقوه ای برای کاهش ابعاد مختلف فقر تحصیلی از طریق افزایش دسترسی به آموزش، بهبود کیفیت فرآیند یاددهی-یادگیری، ارتقای عدالت آموزشی، و شخصی سازی تجارب یادگیری ارائه می دهند. مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی-توصیفی و با استناد به پژوهش های پیشین و منابع علمی معتبر، به بررسی مبانی نظری فقر تحصیلی و نقش فناوری آموزشی در کاهش آن می پردازد. در ادامه، استراتژی های کاربردی مبتنی بر فناوری در ابعاد مختلف از جمله توسعه زیرساخت ها، توانمندسازی معلمان، تولید محتوای آموزشی، و بهره گیری از نرم افزارهای هوشمند آموزشی مورد بحث و تحلیل قرار می گیرند. یافته های این مقاله مروری نشان می دهد که فناوری آموزشی، با وجود پتانسیل های چشمگیر، به تنهایی قادر به حل کامل معضل فقر تحصیلی نیست و نیازمند رویکردی جامع، همه جانبه و مبتنی بر همکاری تمامی ذی نفعان نظام آموزشی است. در نهایت، توصیه های علمی و عملی برای معلمان و سیاست گذاران آموزشی به منظور بهره گیری اثربخش از فناوری آموزشی در جهت کاهش فقر تحصیلی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی آموزشی ، فقر تحصیلی ، استراتژی های مبتنی بر فناوری ، عدالت آموزشی ، نظام آموزشی ، معلمان