ارزیابی تکوینی و تاثیر آن بر فرآیند یادگیری و خودنظم بخشی دانش آموزان

ارزیابی تکوینی به عنوان یک رویکرد ارزشیابی مستمر در فرآیند آموزش، نقش مهمی در بهبود عملکرد تحصیلی و تقویت مهارت های خودنظم بخشی دانش آموزان ایفا می کند. این مقاله با هدف مرور نظام مند و تحلیل مطالعات انجام شده در زمینه ارزیابی تکوینی و تاثیر آن بر فرآیند یادگیری و خودنظم بخشی دانش آموزان انجام شده است. روش شناسی این پژوهش مبتنی بر مرور نظام مند و تحلیل کیفی مطالعات منتشر شده در پایگاه های معتبر علمی بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳ است. نتایج این مرور نشان می دهد که ارزیابی تکوینی از طریق مکانیسم های بازخورد موثر، درگیری فعال یادگیرندگان در فرآیند ارزیابی، و ایجاد فرصت های خودارزیابی، منجر به ارتقای سطح عملکرد تحصیلی، افزایش انگیزه یادگیری، و تقویت مهارت های خودنظم بخشی می شود. به علاوه، شواهد پژوهشی نشان می دهد که اثربخشی ارزیابی تکوینی به عواملی چون کیفیت بازخورد، زمان ارائه آن، و میزان مشارکت دانش آموزان در فرآیند ارزیابی بستگی دارد. این مطالعه با ارائه چارچوبی جامع برای پیاده سازی موثر ارزیابی تکوینی در محیط های آموزشی، اهمیت همسوسازی اهداف یادگیری، روش های ارزیابی، و راهبردهای آموزشی را برجسته می سازد و پیشنهادهایی برای پژوهش های آینده ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی تکوینی ، خودنظم بخشی ، بازخورد آموزشی ، یادگیری موثر ، پیشرفت تحصیلی