بررسی روش های خودتنظیمی در بهبود یادگیری و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان

این مقاله به بررسی روش های خودتنظیمی در بهبود یادگیری و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان می پردازد. خودتنظیمی به عنوان یک فرایند یادگیری فعال، شامل برنامه ریزی، هدف گذاری، نظارت بر پیشرفت و ارزیابی نتایج است. این پژوهش به تحلیل استراتژی های مختلف خودتنظیمی از جمله تعیین اهداف، مدیریت زمان، یادداشت برداری موثر و استفاده از فناوری های آموزشی می پردازد. نتایج نشان می دهد که دانش آموزانی که توانایی های خودتنظیمی قوی تری دارند، در مقایسه با دیگران، عملکرد تحصیلی بهتری را نشان می دهند. علاوه بر این، این مقاله به بررسی چالش ها و موانع موجود در فرآیند خودتنظیمی پرداخته و راهکارهایی برای تقویت این مهارت ها ارائه می دهد. در نهایت، تاکید بر اهمیت آموزش خودتنظیمی به عنوان یک مولفه کلیدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، یادگیری ، عملکرد تحصیلی ، استراتژی های یادگیری ، مدیریت زمان ، هدف گذاری