توجه شهرداریها به ابعاد توسعه پایدار در مناطق تهران

در دهه های اخیر، توسعه پایدار به یکی از اهداف اصلی جوامع بشری تبدیل شده است. شهر پدیده ای چندبعدی، پیچیده و پویاست و برنامه ریزی دقیق و کامل برای تمام عناصر آن امری دشوار است. بر همین اساس، به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده اصلی کالاها و خدمات، کانون توجه بحث پایداری شده اند. توسعه پایدار بیش از هر معیاری بر معیارهای کیفی و انسانی تاکید می کند. بنابراین به منظور دستیابی به یک وضعیت پایدار واقعی در شهرها، تدوین سیاست هایی جهت حصول به شهرهای پایدار ضروری است. توسعه پایدار شهری به استفاده بهینه از منابع و فضا در شهرها اشاره دارد، به گونه ای که نیازهای حال حاضر شهروندان را برآورده کند بدون اینکه توانایی نسل های آینده در برآوردن نیازهایشان به خطر بیفتد. این رویکرد به حداقل رساندن آسیب های زیست محیطی و حفظ منابع طبیعی، و نیز انتقال به منابع تجدیدپذیر در صورت امکان، توجه دارد. بر این اساس طرحی شهری و معماری پایدار باید کیفیت محیط های کار و زیستی را بهبود بخشد. این موجب افزایش بهره وری و کاهش فشارهای روانی انسانی و بهبود شرایط زیستی می گردد که همان مفهوم رفاه اجتماعی و شهروندی را به ذهن متبادر می کند. ساختار مدیریت شهری باید مبتنی بر اصولی باشد که در واقع شالوده این ساختار را به وجود می آورند

کلیدواژه ها:

اهداف زیست محیطی ، جهانی شدن ، تخریب محیط زیست