ارائه مدل ساختاری توسعه خلاقیت و نوآوری سازمانی در آموزش و پرورش: نقش خودرهبری، خلاقیت کارکنان، جو خلاقیت و جهت گیری نوآورانه در محل کار

زمینه و هدف: خلاقیت و نوآوری از مهم ترین عواملی است که می تواند به پویایی سازمان ها و نهادهای مختلف بخصوص آموزش و پرورش کمک نماید. از این رو پژوهش در این حیطه حائز اهمیت است و لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی توسعه خلاقیت و نوآوری سازمانی در آموزش و پرورش با ارائه مدل ساختاری خودرهبری، خلاقیت کارکنان، جو خلاقیت و جهت گیری نوآورانه در محل کار بود.روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی به روش تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش (معلمان، مدیران، کارکنان اداری و ...) شهرستان دهدشت در سال ۱۴۰۳ بود که از بین آن ها تعداد ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه های جهت گیری نوآورانه ونگتادا و رایس (۲۰۰۸)، خلاقیت کارکنان لی و همکاران (۲۰۱۴)، جو خلاقیت ونگتادا و رایس (۲۰۰۸) و خود رهبری هاتون و همکاران (۲۰۱۲) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر به کمک نرم افزارهای SPSSV۲۴ و AMOSV۲۴ استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد متغیر خود رهبری با نقش میانجی گری جو خلاقیت (۲۱۶/۰) و خلاقیت کارکنان (۳۲۳/۰) اثر معنی داری بر جهت گیری نوآورانه داشت. همچنین جو خلاقیت با میانجی گری خلاقیت کارکنان (۱۳۶/۰) اثر مثبت و معنی داری بر جهت گیری نوآورانه داشت (۰۱/۰>P).نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت مدل ساختاری پژوهش از شاخص های برازش مطلوبی برخوردار است و لذا استفاده از این مدل می تواند به معلمان، مدیران و متخصصان حوزه تعلیم و تربیت در ارتقای جو خلاقانه، خلاقیت کارکنان و در نتیجه جهت گیری نوآورانه در آموزش و پرورش کمک نماید.

کلیدواژه ها:

جو خلاقیت ، جهت گیری نوآورانه ، خلاقیت کارکنان ، خود رهبری ، آموزش و پرورش