بررسی عوامل مرتبط با خودکارامدی از عهده برآیی مهارت فرزندپروری مادران شهر جیرفت در استان کرمان

مقدمه: شیوه های فرزندپروری در نحوه ارتباط با کودک و سلامت روانی و اجتماعی وی نقش بسیار مهمی دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین عوامل مرتبط با خودکارامدی از عهده برآیی مادران در مهارت فرزندپروری بود. روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی ۲۵۲ مادر دارای فرزند ۳ تا ۸ ساله که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای در سال ۱۴۰۲ انتخاب شده بودند، صورت گرفت. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای که روایی و پایایی آن در تحقیقات پیشین تایید شده بود، اطلاعات دموگرافیک و سازه های رویکرد فرایند عمل بهداشتی (HAPA یا Health Action Process Approach) جمع آوری گردید. اطلاعات با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی Pearson و تحلیل Multiple regression در نرم افزار SPSS و سطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره سازه های انگیزشی HAPA بیشتر از سازه ارادی بود. همچنین، بین متغیرهای قصد رفتار (۰۱/۰ > P، ۶۲/۰ = r)، برنامه ریزی عمل (۰۱/۰ > P، ۶۷/۰ = r)، برنامه ریزی از عهده برآیی (۰۱/۰ > P، ۵۰/۰ = r) و خودکارامدی از عهده برآیی همبستگی معنی داری وجود داشت. بر اساس نتایج تحلیل Multiple regression، متغیرهای مذکور پیش بینی کننده ۵۴ درصد از تغییرات متغیر خودکارامدی از عهده برآیی برنامه فرزندپروری مثبت در مادران بود. نتیجه گیری: با توجه به نقش پیش بینی کنندگی خودکارامدی از عهده برآیی برنامه فرزندپروری مثبت به کمک سازه های فاز ارادی HAPA، توصیه می شود از چارچوب نظری این رویکرد در انجام مداخلات با هدف افزایش خودکارامدی از عهده برآیی در ارتقای مهارت فرزندپروری در مادران استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

Self-efficacy ، Skills ، Parenting ، Mothers ، خودکارامدی ، مهارت ها ، فرزندپروری ، مادران