پیش بینی تحمل ابهام بر اساس شفقت ورزی به خود و سلامت معنوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ ۲

مقدمه: دیابت بیماری مزمن و پیش­رونده­ای است که می­تواند عواقب جسمانی و روانشناختی جدی و قابل­ملاحظه­ای در فرد مبتلا ایجاد ­کند. این پژوهش با هدف پیش­بینی تحمل­ابهام بر اساس شفقت­ورزی به خود و سلامت­معنوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماری دیابت نوع ۲ مراجعه­کننده به مراکز تخصصی دیابت شهر مشهد در سال ۱۴۰۳ بود که با استفاده از  روش نمونه­گیری در دسترس و  مبتنی بر هدف، تعداد ۲۰۵ نفر  که حائز معیارهای ورود بوده، انتخاب و به پرسشنامه­های شفقت­ورزی به خود نف (۲۰۰۳)، سلامت معنوی دلمن و فری (۲۰۰۴) و تحمل­ابهام مکلین (۱۹۹۳)، پاسخ دادند. جهت تجزیه ­و ­تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری به­شیوه­ی همزمان در نرم­افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که شفقت­ورزی به خود و مولفه­های آن به­جز مولفه اشتراکات انسانی و بهشیاری با تحمل ابهام رابطه مثبت معناداری دارند (۰۵/۰>P). همچنین سلامت معنوی و مولفه­های آن با تحمل­ابهام رابطه مثبت معناداری دارند (۰۱/۰>P). همچنین شفقت­ورزی به خود (۰۵/۰>P ، ۱۹/۰=Beta)، و سلامت معنوی (۰۵/۰>P ، ۱۷/۰=Beta)، پیش بینی­کننده تحمل­ابهام بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بودند. نتیجه­گیری: نتایج پژوهش نشان داد؛ تحمل­ابهام، توسط متغیرهای شفقت­ورزی به خود و سلامت معنوی قابل پیش ­بینی است. در نتیجه پیشنهاد می­گردد، متخصصان حوزه روانشناسی و مشاوره در راستای افزایش تحمل­ابهام، نقش شفقت­ورزی به خود و سلامت معنوی را مورد توجه قرار دهند.

کلیدواژه ها:

Type ۲ diabetes ، self-compassion ، spiritual health ، tolerance of ambiguity ، دیابت نوع ۲ ، شفقت ورزی به خود ، سلامت معنوی ، تحمل ابهام