مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی بر نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر یکی از اختلالات شایع روانپزشکی می­باشد که وجه مشخصه آن نگرانی مزمن و غیرقابل کنترل است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی بر نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. روش کار: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری ۲ ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شهر تهران در سال بهار ۱۴۰۲ بود. در مرحله اول تعداد ۴۵ نفر با نمره ۱۰ و بالاتر در مقیاس اختلال اضطراب فراگیر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در ۲ گروه آزمایش (هر گروه ۱۵ نفر) و یک گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس بیماران گروه ­های آزمایش تحت درمان هیجان­مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن­آگاهی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GAD-۷) و پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل دادهها از طریق نرمافزار SPSS نسخه ۲۸ با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان داد درمان هیجان مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی تاثیر معناداری بر کاهش نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر داشته­اند (۰۵/۰>P). نتایج آزمون تعقیبی بن­فرونی نشان داد که درمان هیجان مدار تاثیر بیشتری نسبت به شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن­آگاهی دارد (۰۵/۰>P). نتیجه ­گیری: طبق نتایج این مطالعه، می­توان نتیجه­گیری کرد که علاوه بر اثربخش بودن هر دو درمان، تقدم استفاده در درمان مشکلات بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر با درمان هیجان­مدار است.

کلیدواژه ها:

Emotion-Focused Therapy ، Mindfulness-Based Cognitive Therapy ، Worry ، Generalized Anxiety Disorder. ، اختلال اضطراب فراگیر ، درمان هیجان مدار ، شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی ، نگرانی.