بررسی ریسک فاکتورهای دخیل در کپسولیت چسبنده در بیماران دیابتی

چکیده: مقدمه: کپسولیت چسبنده که به عنوان شانه منجمد شناخته می شود یکی از بیماری های شایع دردناک و محدود کننده حرکات شانه به شمار می رود. ارتباط قوی بین بیماری دیابت با این بیماری است. هدف از این مطالعه بررسی ریسک فاکتور های التهابی دخیل در بروز کپسولیت چسبنده در بیماران دیابتی می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی افراد مبتلا به کپسولیت چسبنده در عرض سه سال مورد بررسی قرار گرفتند. از بین این بیماران، افراد دارای تشخیص قطعی دیابت که تحت درمان بودند مشخص شده و وارد مطالعه شدند و با افراد غیر دیابتی مورد مقایسه قرار گرفتند. سپس پرسشنامه از پیش تعیین شده که شامل بررسی یافته های دموگرافیک، طول مدت دیابت، نوع درمان و یافته های ازمایشگاهی ثبت و از نظر ارتباط با این بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج و بحث: در این مطالعه ۵۳ بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که میزان بروز همزمانی دیابت با کپسولیت چسبنده شانه ۴۷% بوده است.هیپرلیپیدمی و هیپرکلسترولمی در همزمانی با دیابت و کپسولیت چسبنده ارتباط معنی داری داشت.         میانگین مدت ابتلا به دیابت در بیماران دریافت کننده خوراکی ۲۲/۲ ± ۴۳/۳ سال و در دریافت کنندگان انسولین ۶۰/۲ ± ۵۵/۴ سال بود (۲۶/۰= P). میانگین HbA۱C در دریافت کنندگان درمان خوراکی ۰۱/۱ ± ۷۲/۷ و در دریافت کنندگان انسولین ۴۸/۰ ± ۷۱/۶ بود که ارتباط معنی داری نوع درمان و طول دیابت با بروز کپسولیت چسبنده داشت.نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه همزمانی هیپرلیپیدمی و هیپرکلسترولمی با دیابت نقش بسزایی در بروز کپسولیت چسبنده دارد.

کلیدواژه ها:

کپسولیت چسبنده ، دیابت ، شانه منجمد ، محدودیت حرکات شانه