نقش فناوری در توسعه خلاقیت دانش اموزان

تعلیم عبارت است از آموختن و آموزش دادن و تربیت، عبارت است از پروراندن و به کمال رساندن. تربیت یعنی کشاندن آدمی به سوی ارزش های والای انسانی، چنانچه آن ارزش ها را بفهمد، بپذیرد، دوست بدارد و به کار آورد(نقیب زاده،۱۳۸۷)تربیت می تواند بدون تدریس وجود داشته باشد. تربیت واقعی زمانی صورت می گیرد که فرد بدون حضور شخص دیگری که می خواهد نکاتی را به وی بقبولاند، چیزهای مطلوبی را یاد بگیرد (پل هیوود،۱۳۸۹)فناوری گاهی اوقات به عنوان یک تهدید تلقی می شود و محدودیت هایی را دارد. اما از آنجا که تکنولوژی به طور فزاینده ای در سیستم آموزشی رایج شده است، مهم است که دانش آموزان با برنامه های مختلف دیجیتالی آشنا شوند. ادغام فناوری در برنامه درسی نه تنها به دانش آموزان این فرصت را می دهد که مهارت های خود را توسعه داده و از نظر تحصیلی موفق شوند، بلکه آنها را برای دنیای واقعی پس از فارغ التحصیلی آماده می کند و همچنین فناوری آموزشی محیط یادگیری را از معلم محوری به دانش آموز محور تغییر می دهد. قش توجه وقصد یادگیری در فراگیری شناخت اهمیت ویژه ای دارد.نقش کنش دانش آموز در فراگیری شناختی کاملآ به نوع دانشی که قرار است فرا گرفته شود بستگی دارد. هر اکتسابی متضمن پردازش فعال اطلاعات در ذهن دانش آموز است. از این رو هیچ نوعی از یادگیری غیر فعال نیست.ممکن است دانش بیانی از طریق تجارب معمول با کار در دنیای ریزپردازنده ها و مشاهده وپردازش اطلاعات ارائه شده فراگرفته شود.پاره ای از روشهای جدید آموزشی به منظور بهره گیری از یادگیری ارادی وانگیزشی سعی در تحریک کیفیت دقت خود انگیخته دانش آموز دارد.روشهای جدید به طرق گوناگون در محیط یادگیری دانش آموز دخل و تصرف می کند. تکنولوژی جدید پدیدآمدن موقعیتهایی را که به طور اخص برای برانگیختن توجه و انگیزه طراحی شده باشد ممکن می سازد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، یادگیری ، فناوری و تکنولوژی