اثربخشی آموزش هوش معنوی بر انعطاف پذیری شناختی و گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول

این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش معنوی بر انعطاف پذیری شناختی و گرایش به رفتارهای پرخطر دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول مدارس سماء شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. با روش نمونه گیری خوشه ای یک دبیرستان انتخاب و از جمعیت ۲۴۰ نفری دانش آموزان مقطع متوسطه اول، ۴۰ نفر که در مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال، یک نمره پایین تر از میانگین و در مقیاس رفتارهای پرخطر محمدخانی، یک نمره بالاتر از میانگین کسب کردند، انتخاب و پس از همتاسازی تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و کنترل عضو شدند. آموزش هوش معنوی برای گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای برگزار گردید. پس از اجرای جلسات آموزشی، میزان انعطاف پذیری شناختی و گرایش به رفتارهای پرخطر هر دو گروه مجدد سنجیده شد. نتایج آزمون های t گروه های مستقل و t جفتی و نیز تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش هوش معنوی بر افزایش انعطاف پذیری شناختی و کاهش گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان به طور معناداری اثربخش است (۰۰۱/۰ > P). این یافته نشان گر آن است که با ارتقای هوش معنوی از طریق آموزش، انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان افزایش و گرایش آنها به رفتارهای پرخطر کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، انعطاف پذیری شناختی ، گرایش به رفتارهای پرخطر ، دانش آموزان مقطع متوسطه اول