شبیه سازی عددی هواگرمکن خورشیدی صفحه تخت با تاثیر جاذب بهینه و شیشه دوجداره

با توجه به پایین بودن راندمان در این هواگرم کن ها می توان از روش هایی مانند استفاده از سطوح گسترش یافته روی جاذب، استفاده از شیشه ضخیم تر، استفاده از محیط متخلخل و تغییرات هندسی روی صفحه جاذب (موج دار کردن صفحه جاذب با الگوهای مختلف) استفاده کرد. در این پژوهش عددی سعی بر این است که تغییرات هندسی ایجادشده بر روی هواگرمکن خورشیدی با روش دینامیک سیالات محاسباتی بررسی شود و نتیجه آن با پژوهش های انجام شده مقایسه و حالت بهینه انتخاب گردد. با افزودن تعدادی بافل به هواگرمکن، دمای خروجی و در نتیجه بازده کلی هواگرمکن افزایش یافت که بیشترین میزان بازده کلی، مربوط به وجود سه بافل در هواگرمکن بود که بازدهی حدود ۸۲ درصد حاصل شد. بهینه سازی تغییر فاصله هوایی (ضخامت) و شیشه تک و دوجداره بررسی شد. نتایج نشان میدهد که بهینه ترین ضخامت برای هواگرمکن خورشیدی صفحه تخت، ضخامت حدود ۱۵ الی ۱۸ سانتی متر است و میزان بازده در حالت شیشه دوجداره به مراتب بیشتر از حالت تک جداره است.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، هوا گرم کن خورشیدی صفحه تخت ، بازده حرارتی ، صفحه جاذب بهینه ، شیشه دو جداره